Tytuł pracy dyplomowej Z mojej piersi się wyrwało odzwierciedla efekt poszukiwań malarskich, których celem było odnalezienie źródła spontanicznej radości płynącej z procesu tworzenia. Głównym bohaterem jest naiwne serce pędzące na oślep w poszukiwaniu szczęścia. Głuche na głos rozsądku, odporne na wpływ panujących trendów, biegnące wyłącznie w wyznaczonym przez siebie kierunku. Serce żywe, pulsujące, którego największą obawą jest zastój i zamknięcie w karbach dotychczasowych osiągnięć. Kierując się potrzebą serca stworzyłam w sposób zamierzony obrazy tak naiwne jak ono samo, próbując tym samym przekazać emocje towarzyszące poszukiwaniu, rozwojowi i spełnieniu.

           Praca zbudowana jest z kilku elementów korespondujących ze sobą w różny sposób, odbiorca zostaje wciągnięty w rodzaj gry. Jego zadaniem jest wychwycenie wzajemnych powiązań i zbudowanie własnej interpretacji czy historii. Tworząc obrazy za podstawowy cel stawiam sobie przekaz emocjonalny. Pragnę uniknąć sytuacji, w której widz odbiera dzieło powierzchownie i koncentruje się wyłącznie na wizualnej stronie obiektu. Temat ten porusza praca Transfer w czasie i przestrzeni. Jej założeniem jest wskazanie problemu postępującego w świadomości odbiorcy zaniku klucza interpretacyjnego, którym posługiwali się niegdyś artyści w przedstawieniach biblijnych i hagiograficznych, prowadzący do spłycenia odbioru dzieł o bogatej narracji, należących przede wszystkim do sztuki dawnej. Istotne dla pracy jest także to, że widz oglądający tego typu dzieło zostaje zaspokojony stroną wizualną obiektu, bez konieczności zgłębiania jego treści. Kluczowym elementem instalacji jest obraz inspirowany ołtarzowym malarstwem gotyckim. Utrzymany jest w stylistyce „gotycko-popowej”. Wspólne z gotykiem są: wieloplanowość kompozycji, żywa kolorystyka, symultanizm (przejawiający się w przedstawieniu tej samej postaci w różnym czasie), deformacja sylwetek, symbolika). Na obrazie obok realizacji współczesnych artystów zostały namalowane także dmuchane przedstawienia zwierząt. Właściwa treść obrazu oraz jego symbolika w celowy sposób zostały zaburzone przez dodanie zbędnych dla interpretacji elementów. Obraz stał się nieczytelny. Dmuchane zabawki „wylewając” się z płótna tworzą kolorową lawinę kiczu wpadającą do dmuchanego basenu i skutecznie odwracają uwagę od tematu obrazu. Widz odbiera pracę całościowo. Interpretacja przedstawionej na obrazie historii przestaje być konieczna.

          Mimo, że obraz ma w sobie wiele treści, cytatów z literatury i sztuki oraz bogatą symbolikę,  które umożliwiają widzowi uruchomienie mechanizmów skojarzeniowych i pozostawiają szerokie pole do interpretacji, refleksja nad treścią pojawia się dopiero po zachłyśnięciu mnogością dmuchanego kiczu lub nie następuje wcale. Widz odbiera pracę jako zbiór kolorowych elementów, przyjmuje ją lub odrzuca wedle swoich preferencji estetycznych.

          Podstawową treścią pracy Transfer w czasie i przestrzeni jest poszukiwanie i dążenie do spełnienia, które mogą być osiągnięte w sferze twórczości oraz miłości uczuciowej i erotycznej. Pozbawiony zbędnych do interpretacji elementów został „przetransferowany” na bliski mi język plastyczny i stanowi główny obraz tryptyku Transfer: Dzikość serca/Kształtowanie/popioły i kurz. Na Skrzydłach tryptyku zaprezentowany jest główny bohater pracy- Serce, roznamiętnione, poszukujące, na które czyha pułapka stagnacji i zaprzestania rozwoju. W Obrazach Słodkociepło, Dwulica dziewica, Potrzeba serca oraz Florystyczny tryptyk na dzień kobiet przedstawiłam różne aspekty namiętności serca.

          Podczas tworzenia dyplomu powstały także obrazy należące do dwóch cykli Sylwetki i Pączkowanie. Tworząc obrazy należące do pierwszego z nich starałam się za pomocą środków malarskich wyeksponować charakter postaci. W zależności od przedstawienia korzystałam z inspiracji sztuką dawną oraz możliwości, jakie daje zastosowanie form abstrakcyjnych i deformacji, dzięki którym sylwetka zyskuje „osobowość”. Drugi cykl Pączkowanie odnosi się do rozmnażania, rozrastania idei, kiełkowania nowych pomysłów. Obrazy stanowią dokumentację poszukiwań charakteru tkanki malarskiej. Przybierając mniej lub bardziej abstrakcyjny kształt, zachowują pewien rodzaj narracji.